Թարգմանչական աշխատանքներ

Դիպլոմային Քրեական պատասխանատվությունը շորթման համար

Բովանդակություն

Ներածություն
Գլուխ 1. Շորթումը որպես սեփականության դեմ ուղղված հանցագործություն
1.1 Սեփականության դեմ ուղղված հանցագործությունների ընդհանուր քրեաիրավական բնութագիրը
1.2 Շորթման հասկացությունը և շորթման հանցակազմի քրեաիրավական կարգավորման միջազգային փորձը
Գլուխ 2. Շորթման որակման քրեաիրավական հիմնահարցերը
2.1 Շորթման օբյեկտը և օբյեկտիվ կողմի քրեաիրավական առանձնահատկությունները
2.2 Շորթման հանցակազմի սուբյեկտը և սուբյեկտիվ կողմը
Գլուխ 3. Շորթման հանցակազմի ծանրացնող հանգամանքները և շորթման սահմանազատումը այլ հանցագործություններից
3.1 Շորթման հանցակազմի ծանրացնող և առավել ծանրացնող հանգամանքների որակման հիմնահարցերը
3.2 Շորթման հանցակազմի սահմանազատումը այլ հանցագործություններից
Եզրակացություն
Օգտագործված իրավական ակտերի և գրականության ցանկ

Հատված

ՀՀ քրեական օրենսգրքով պատասխանատվություն է նախատեսում կաշառք ստանալու համար, իսկ նույն հոդվածի 3-րդ մասի 1-ին կետը, որպես ծանրացնող հանգամանք, նախատեսում է կաշառքի շորթումը: Այդ առումով մասնագիտական գրականության մեջ ընդհանուր ճանաչում է ստացել այն մոտեցումը, որ կաշառք ստանալը շորթմամբ առկա է այն ժամանակ, երբ պաշտոնատար անձը պահանջում է անձից կաշառք տալ իրեն` հակառակ դեպքում սպառնալով ոտնահարել նրա իրավունքները կամ օրենքով պաշտպանվող շահերը, կամ էլ, թեև ուղղակիորեն չի պահանջում կաշառք տալ, բայց անձին այնպիսի պայմանների մեջ է դնում, որ վերջինս հարկադրված կաշառք է տալիս իր իրավունքներին և օրենքով պաշտպանվող շահերին սպառնացող հնարավոր վտանգը կանխելու համար: Կաշառքի շորթումն ունի երկակի քրեաիրավական նշանակություն. կաշառք ստանալու համար այն հանդիսանում է ծանրացնող հանգամանք, իսկ կաշառք տվողի համար` քրեական պատասխանատվությունից ազատվելու նախապայմաններից մեկը: Շորթման ներկայիս ձևակերպումն այնպիսին է, որ ամբողջ ծավալով չի կարող կիրառվել կաշառքի շորթման դեպքում: Ըստ էության, կաշառքի շորթումն իր բովանդակությամբ ավելի նեղ է, քան շորթումը: Կաշառքի շորթման դեպքում խոսքը գնում է պաշտոնատար անձի կողմից տուժողի իրավունքների և օրինական շահերի ոտնահարման սպառնալիքի մասին: Կաշառքի շորթման հարցին անդրադարձել է նաև ՌԴ Գերագույն Դատարանի Պլենումն իր 2000թ. փետրվարի 10-ի N 6 որոշման 15-րդ կետով: Ըստ այդ որոշման, շորթում նշանակում է պաշտոնատար անձի կաշառք տալու պահանջը` փողի, արժեթղթերի և այլ գույքի տեսքով, այնպիսի գործողություններ իրականացնելու սպառնալիքի տակ, որոնք կարող են վնաս պատճառել քաղաքացիների օրինական շահերին կամ նրանց դնել այնպիսի պայմաններում, որոնց դեպքում նա ստիպված կլինի կաշառք տալ` իր օրենքով պաշտպանվող շահերին սպառնացող վտանգավոր հետևանքները կանխելու նպատակով: Բ.Վ. Վոլժենկինը արտահայտել է այն դիրքորոշումը, որ համապատասխան նորմի մանրակրկիտ վերլուծությունը ապացուցում է Գերագույն Դատարանի դիրքորոշման ճշմարտացիությունը: Կաշառքի շորթման համար օրենսդրի կողմից խստացված պատասխանատվություն է նախատեսված այն պատճառով, որ շորթման դեպքում տուժում են քաղաքացիների օրինական շահերը: Եթե խոսքը գնար քաղաքացիների այնպիսի շահերի մասին, որոնք չեն պաշտպանվում օրենքով, պատասխանատվությունը չէր խստացվի: Կաշառքի շորթման և շորթման հանցակազմերը միմյանցից տարբերակվում են նաև հանցագործության սուբյեկտով: Կաշառքի շորթման սուբյեկտը հատուկ է, որպես այդպիսին կարող է հանդես գալ միայն պաշտոնատար անձը:

Գրականության ցանկ

1. Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրություն, ՀՀՊՏ 2015.12.21/Հատուկ թողարկում Հոդ. 1118:
2. Հայաստանի Հանրապետության քրեական օրենսգիքր, ՀՀՊՏ 2003.05.02/25(260) Հոդ.407:
3. Հայաստանի Հանրապետության քրեական նոր օրենսգրքի նախագիծ, ՀՀ արդարադատության նախարարության պաշտոնեական կայքէջ:
4. Հայաստանի Հանրապետության քրեական օրենսգիքր, ՀՀՊՏ 2003.05.02/25(260) Հոդ.407:
5. ՀՀ վճռաբեկ դատարանի թիվ ԱՐԴ/0176/01/11 որոշում:
6. ՀՀ Վճռաբեկ դատարանի 2014 թվականի դեկտեմբերի 16-իթիվ ԱՐԴ/0038/01/13 որոշում:
7. …